“The devil wears Prada”, “Horrible bosses” wie kent deze films niet? Ze schotelen ons een humoristisch beeld voor van mensen die onderaan de hiërarchische ladder staan op de werkvloer, en zich een weg banen doorheen de schijnbaar nutteloze administratieve taken en koffiepauzes. Gelukkig zijn deze situaties extreem, maar soms ook bikkelharde werkelijkheid. Voor starters is niet alle begin immers rozengeur en maneschijn, en is het stellen van grenzen en assertieve, open communicatie een balanceren, wikken en wegen.
Grenzen stellen in je loopbaan
Niemand is graag diegene die voor alles opdraait, maar ook niet die luie beginneling. Alle begin is moeilijk, maar het helpt als je als starter vanaf het begin goed weet waar de gezonde balans ligt. En die ligt alvast niet bij het steeds ja-knikken. Je collega’s willen helpen is nobel, maar door extra werk op te nemen kan het effect net nefast zijn. Misschien krijgen starters hierdoor hun eigen werk niet afgewerkt, zullen ze moeten overwerken, stellen ze hun leidinggevende teleur, en hiermee zichzelf.
Allereerst is het belangrijk om te beseffen wat het effect zou kunnen zijn van het stellen van de juiste grenzen. Het beoogde doel is namelijk op een comfortabele manier een open communicatie mogelijk te maken wanneer deze grenzen betwist worden. Zullen sommige mensen teleurgesteld zijn wanneer deze grenzen gesteld worden? Waarschijnlijk wel. Maar het is belangrijk te onthouden dat ze niet verantwoordelijk zijn voor de reactie van anderen. Niemand hoeft zich schuldig te voelen voor het opkomen voor eigen belangen in een sfeer van wederzijds respect.
Een duidelijke grens
Waar ligt die dan juist, die grens? Een grens is een heel persoonlijk, flexibel iets en is onderhevig aan verschillende variabelen. Ze verschilt niet enkel van persoon tot persoon, maar ook nog eens naargelang de situatie. Zo zijn er verscheidene factoren die deze grenzen kunnen beïnvloeden, en kunnen deze ook nog eens fluctueren bij elke persoon waarmee je in interactie treedt. Hoe goed ken je de persoon? Wat is je relatie met de persoon? Wat is zijn/haar geslacht en leeftijd? En uiteraard, hoe staat het met de hiërarchische verhouding?
Al deze factoren zorgen ervoor dat bij de ene persoon grenzen totaal anders zullen liggen dan bij de andere. Wanneer je echter oprecht kan aanduiden naar je gevoel waar die ligt, ben je al halfweg.
Of geen grens ?
Sommige mensen hebben het heel moeilijk om “nee” te zeggen zo vroeg in hun professionele carrière, en worden bijgevolg echte ja-knikkers. Het lijkt of ze geen grenzen hebben en alles goed vinden. Er zijn immers zoveel redenen om “ja” te zeggen : ze willen helpen, ze zijn bang dat collega’s boos zullen worden, ze willen in die smaak vallen, ze weten hoe belangrijk die deadline is voor hun
leidinggevende,… Ze geven kortom nooit aan wanneer ze iets niet leuk vinden of wanneer iets teveel is. Dit werkt echter funest (wat betekend dit?) langs beide kanten : de ene persoon blijft duwen, terwijl de andere blijft geven. Werkrelaties geraken zo al gauw uit balans en als gevolg zal de toon gezet worden : die starter, die neemt alle vervelende taakjes op zich zonder morren.
De consequentie is dat de werkdruk voor de starter zal blijven stijgen en dat ze het gevoel kunnen krijgen deze niet meer aan te kunnen. Heel vaak gaat het bij mensen van “geen grenzen” naar een torenhoge muur.
Muren
Wanneer de maat vol is, trekken mensen vaak muren op. Muren zijn immers geen grenzen, omdat ze niet flexibel zijn. Ze zijn niet doorlaatbaar en maken communicatie praktisch onmogelijk. Dat de ene persoon staat te roepen aan de ene kant van de muur, terwijl de andere persoon aan de andere kant staat, is niet meteen constructief te noemen.
Een muur kan dan ook enkel doorbroken worden door middel van een open, assertieve communicatie. Het aangeven van grenzen in een ‘Ik-constructie’, het toonbaar maken van bereidwilligheid op een respectvolle manier, zijn waardevolle leermomenten voor starters.
Maar hoe kan deze bewerkstelligd worden wanneer je daar alleen staat voor je muur?
Hoe kan Coaching je hierbij helpen?
Voor starters is het belangrijk om hun eigen grenzen te kennen, deze duidelijk aan te geven, én hier op een open en assertieve manier over te kunnen communiceren.
Het komt er vervolgens op aan deze grenzen te beschermen en ‘nee’ te durven zeggen wanneer deze overschreden wordt. Deze ‘nee’ mag immers gezegd worden wanneer grenzen overschreden worden. Altijd. Het lijkt misschien beangstigend, maar het zal uiteindelijk een bevrijdend gevoel geven. Zo beschermen starters namelijk niet alleen hun eigen grens, maar scheppen ze ook duidelijkheid, zowel voor zichzelf als voor de ander.
Coaching kan hier dan ook de nodige ruggensteun en duiding in geven. Coachees kunnen zo samen met de coach op zoek gaan naar hun grenzen. Wat zijn deze? Waar liggen ze? Hoe geef je ze het best aan? Hoe weet je of je een grens trekt of een muur? Je zal samen met je coach een antwoord zoeken op deze vragen en hier concrete acties aan verbinden.
Is dit iets voor jou? Neem dan zeker contact op via dominik@dominocoaching.be
