Ik ben de jongste van vier kinderen en een kind van gescheiden ouders. Deze achtergrond heeft mij veel gebracht. Enerzijds bracht het me vaak de vraag: ‘Wat is nu mijn plekje?’ Ik zocht naar mijn eigenheid en vroeg me af hoe ik gezien kon worden binnen zo’n groot gezin, of waarin ik me onderscheidde van mijn broers.

Anderzijds was dit een ongelooflijk veilige en fijne omgeving om te experimenteren. Hier heb ik mijn zelfvertrouwen opgebouwd, mezelf communicatief sterk leren opstellen en de veerkracht ontwikkeld om in vrijwel elke situatie mijn plan te trekken.

Mijn schooltijd was ook een vormende periode. Vanwege mijn dyslexie botste ik al snel tegen de grenzen van een zeer rigide schoolsysteem. Ik zocht voortdurend naar manieren om hieruit te breken en mijn eigen leerweg te vinden.

Al deze ervaringen – het zoeken naar mijn plek, het opbouwen van veerkracht, en het omgaan met uitdagingen – hebben de basis gelegd voor mijn diepe passie voor mensen en persoonlijke groei. Ik ben mateloos geïntrigeerd door wat mensen drijft om bepaalde beslissingen te nemen en wat er nodig is om verandering mogelijk te maken wanneer je vastloopt. Ik zoek graag naar de universele menselijke gelijkenissen, maar bewonder net zozeer de unieke verschillen die ons maken wie we zijn.

Vandaag de dag, als mama van twee enthousiaste en nieuwsgierige kinderen en partner van een ondernemer met een hart voor werk en kwaliteit, is het zoeken naar balans ook voor ons gezin een voortdurende reis. Het blijft een uitdaging om iedereen in zijn eigenheid te zien en tegelijkertijd een harmonieuze en liefdevolle thuisbasis te creëren.”